Monday, January 7, 2008

എത്ര വറ്റിയുണങ്ങിയാലും നിന്നെ എനിക്ക് പ്രണയിക്കാതിരിക്കാനാവില്ലല്ലോ....


നീ വര്‍ഷങ്ങളോളം കാത്തുവച്ച് തിരികെ തന്നൊരു പാരമ്പര്യത്തിന്റെ കമ്മലുണ്ടല്ലോ - സ്വര്‍ണ്ണമാണ് പോയതെങ്കില്‍ എത്ര കൊല്ലം കഴിഞ്ഞാലും അവിടെ നിന്നുതന്നെ തിരികെ കിട്ടുമെന്ന് പലരും പറഞ്ഞിരുന്നു. കാലങ്ങളോളം നിന്റെ മണലില്‍ പൊതിഞ്ഞതു നീ സൂക്ഷിച്ചത് എനിക്കു സമ്മാനിക്കുവാനായിരുന്നല്ലോ. നിന്റെ നന്മയുടെയും ഒരിക്കലും വറ്റാത്ത പ്രണയത്തിന്റെയും പ്രതീകം!

ഇന്ന്, ഞാനെത്ര അകലത്തിലായാലും, എന്റെ പാദസരങ്ങളുടെ കിലുക്കം നിന്നിലുണരുന്നില്ലേ?പ്രണയപൂര്‍വ്വം നീ അടര്‍ത്തിയെടുത്ത എന്റെ കൊലുസിന്റെ മണികളും....

നീ ഞാനും ഞാന്‍ നീയുമായി ഒരിക്കലും വേര്‍ത്തിരിച്ചെടുക്കാനാവാതെ ഏതെങ്കിലുമൊരു മണലാരണ്യത്തിലേക്ക് നമുക്കൊളിച്ചോടിയാലോ?

1 comment:

Anamika said...

നീ ഞാനും ഞാന്‍ നീയുമായി ഒരിക്കലും വേര്‍ത്തിരിച്ചെടുക്കാനാവാതെ ഏതെങ്കിലുമൊരു മണലാരണ്യത്തിലേക്ക് നമുക്കൊളിച്ചോടിയാലോ?



manalaaranyangal nammal undaakkuka alle cheyyuka? olichodiyittu kaaryamundo??